dönüşü olmayan bir hata yapmak

can acıtan hatadır. üzerinden uzun zaman geçtikten bile sonra akla geldikçe kederlendirir ve unutulması çok zordur.

bir kadın düşünün sizi çok seviyor, işinde başarılı, her ortama anında uyum sağlayacak bir yapısı var, sizin kendinize özel her an'ınıza saygı duyuyor, size güveniyor, eve geldiğinizde mis gibi yemekler hazırlayıp sizi huzurla karşılıyor, yemek olmasa da sevgiyle birlikte yemekler hazırlıyorsunuz zevkle, mis gibi kokuyor, hep tertemiz ve bakımlı, hasta olduğunda dahi sessiz, sakin huzurlu.
çok güzel. kendini hiç beğenmiyor üstelik. size baktığı zamanlarda gözleri gülüyor belli tüm hücreleri ile seviyor sizi. en yakın dostunuz, dert ortağınız, ailevî sorunları anlattığınızda hep akılcı ve mantıklı yaklaşıyor. sizi asla gaza getirmiyor tam tersi öyle tatlı eleştiriyor ki sizi haksız olduğunuzda kendinizi değiştirmeniz, yontmanız gerektiğine kendi kendinizi ikna ediyorsunuz.
erkek olduğunuzu hissediyorsunuz ve karşınızdakinin de tam anlamıyla bir kadın olduğunu. filmlerden, kitaplardan, siyasetten, futboldan dahi rahatlıkla bahsediyorsunuz. evin neresine dokunsa bir güzellik getiriyor.
bir insanın böyle bir huzuru, böyle bir mutluluğu kaybetmeyi göze alacak bir hata yapması için gerçekten aklını yitirmiş olması gerekir. ben yaptım... milyonda bir rastgelecek bir uyumu, huzuru ve aşkı elimin tersiyle ittim. asıl aklımı şimdi kaybettiğimi hissediyorum...

sonradan duyulan pişmanlığın hiç bir anlamı yokmuş. asla geri alamıyorsunuz zamanı. gören de yaşadığımı sanır. meleğimi kaybettikten sonra bu yaşamak mıdır?

sorumsuzluk ya da ihmalkarlık sebebi ile bir kimsenin hayatını kazara da olsa bitirmediyseniz, yani herhangi bir kimsenin canını almadıysanız dönüşü olmayan bir hata yapmamışsınız demektir.

diğer türlü her hata zamanla da olsa tekrar düzeltilebilir.

dönüşü olmayan bir hata yapmak için ya rasyonel düşünme yetinizi tamamen yitirmiş olmanız veya bir üstteki giri de yazıldığı gibi kazara ölüm, yaralama vb. tarzı olaylara neden olmanız gerekiyor bence. onun dışında ki her şey kendinizi aşırı ve gereksiz bir biçimde sorguladığınızı (ya da sorguluyor gibi yapıyor olmanızı ki bu daha vahim) ve dahası karar verme süreçlerinde başarısız olduğunuzu gösterir.

burada pişmanlık ile ilgili pek çok başlık görüyor ve bu başlıklara yazılmış pek çok şey okuyorum. sonra diyorum ki sanırım ben de bir anormallik var. yaşım buradaki yazarların çoğunun neredeyse 2 katı ancak hayatımda gerçekten pişmanlık duyduğum ve keşke yapsaydım veya yapmasaydım dediğim olay sayısı, bir elin parmaklarını geçmez. zaten sonuçları benim açımdan yanlış bile olsa, bir hata yapmışsam bile, o anın koşullarında onu yapmak doğru geldiği için yapmışımdır. karar vermeden önce en azından 10 saniye kadar düşünme süreci bırakın kendinize hatta gerekirse ve aciliyet söz konusu değilse bu süreci daha da uzatın. pişmanlık bu kadar kolay bir duygu olmamalı çünkü. hata yapılır ama pişmanlık veya dönüşü olmayan bir hata yapmak ancak çok ciddi durumlar için geçerlidir. tabii bence.

çok vahim sonuçlar doğuracak bir şey olmadığı sürece insanların sürüsüyle yaptığı eylemdir.

hatanın bilinçli yapılmadığını bilmek ve bazılarının itinayla hak ettiğini yaşamasıyla da karıştırmamak gerekir.

hayat hikayemin ana temasi budur arkadaşlar.ömrümün çoğunu bunu yaparak geçirdim ben :((

her seçiş bir vazgeçiştir düşüncesinden hareketle, her eylem ( hatalar dahil) olumlu veya olumsuz sonuçlara sebebiyet verir.

unutmamak gerekir ki, her şer de bir hayır, her hayırda bir şer vardır. hatanın size sonrasında ne getireceğini asla kestiremezsiniz.

vicdan muhakemenizi iyi yapınız.

cırcır olduğun gün işe gelmek.ama nasıl cırcır

hatasız yaşayan insanların çok mutlu olduğu algısı da nereden çıktı? hatalar olmadan nasıl bu kadar hızlı büyüyüp öğreneceğiz ki? görüyorsan geriye dönüp baktığında nerede yanlışın olduğunu, onun içinde boğulmak yerine sana ne öğrettiğine odaklan ve artık dönme geriye. yoksa yol alamazsın.

romain gary'nin dediği gibi;
"bütün zincirler biyolojik değildir, bazıları bizim eserimizdir ve kırılabilir"
hata yapmaktan korkmayın.

yaptigi hatayi tam olarak idrak edememis olma durumudur. hata kabullenildiginde dönüş kaçınilmazdir.

jacques brel 'e ve montesquieu e gore esas hata yanlisinin ne olduĝunu kabul etmemektir. filozof montesquieu yanlisini gore gore yanlis yapanlari despotlar sınıfı 'na koyar. bu yanlislardan montesquieu 'nun nazarinda en büyüĝü insanlari yanlisliĝa iten sistemlerle maĝdur etmektir: yani eğitim sistemi gibi.






insan asirlardan beridir 3 türlü eĝitilir:

1- ailesinden
2- oĝretmenlerinden
3- kendi hayatindan

bunlardan ilk 2'si ile 3cü birbirleriyle çelisir.

neovavistler den ( yeni dalga akımı ) sarki sozu yazari ve solist jacques brel ise hayatta donusu olmayan tek hatanin kolaya kaçmak olduĝunu iddia etmistir:

" serüvene kosmak için trenler bekliyorsan, günesi yakalayip mahkemeye çikarmak için beyaz yelkenlinin gelip seni alacaĝini umuyorsan;
yarina inanmak için gün batimina,
yasamayi sevmek için cenaze kaldirmaya,
ozgürlüĝü tatmak için mahpus yatmaya,
sesini duyurmak için küfretmeye,
iyi kalpli bellenmek için zayif gorünmeye,
güçlü gorünmek içinse ofkeye
gereksinimin varsa… demek ki hiçbir sey anlayamamissin "

cok değerli birseyini kaybetmek gibi...

yıl 2010 falan. sanal para piyasasının yeni yeni emeklediği zamanlar. hatrı sayılır bir miktarda bitcoin satın aldım. sadece 8 ay sonra gerçekleşen ufak bi değer kazanma durumunda hemen heyecan yapıp elden çıkarttım. şu an satmamış olsam tahmini 56m civarı bir nakitim olacaktı banka hesaplarımda ve muhtemelen sidney sahillerinde şezlongta oturup götümü kaşıyor olacaktım.

evlenip çocuk sahibi olmak. evlenmeden çocuk sahibi olmayı da dahil edebiliriz.

#17816869

hayir bunu deme bana. sor bi de bana sor. 1999 ekonomik krizinde lise-2'deydim ben. amerikan dolari ve alman marki biriktiriyordum.
o zamanin finansiyla 1800 dolarim ve 355 alman markim birikmisti.
ömer isimli mhp li bir arkadasim vardi. o da 800 fransiz frangi ile 200 veya 250 olsa gerek alman marki biriktirmisti.

birlikte ortak olup bıldırcın yumurtası ureticiligine girisecektik. ama ekonomik kriz 2000 subat ayinda geldi, anamizi gotten sikti oturdu. omer'in de benim de babalarimiz kendi isleri duzelsin diye butun biriktirdigimiz dolarlari marklari franklari bizden aldilar. sonra ikisi de iflas etti. babam da babasi da.

o marklar, franklar, dolarlar simdi olsa 13 bin lira ediyordu. hem de faizsiz. at çekmecene dursun, icabinda bankaya bile yatirma. bak bugun 10 misline çikti kur.




- ne ettin bilo yattı bizim lahmacun fırını !