sevmek mi sevilmek mi ikilemi

sevmenin buruk tadı insanın hoşuna gider ama diğer yanda sevilmenin zevki durmaktadır.. hem sevip hem sevilmek de zor..hepimizin hayat boyu yaşadığı bi ikilemdir bu..

cevabı bulunsa da,tercihini yapmanın pek elde olmadığı ikilem

bir de şöyle bir şarkı vardır
`sevil ve sevme
ağlama ağlat
yoksa zehrolur bu tatlı hayat...`

(bkz: iki ucu boklu değnek)

seveni sikerler sikeni severler desek kuvvetle muhtemel içinden çıkılabilecek ikilem.

sevilmek daha ağırdır edilgendir aklı başında bir insan için kimi zaman sorumluluktur,ama sevmek daha zordur,daha güzeldir etkendir.ikilem değildir

şahan'ın bir tiplemesine göre* aralarına bir de fetiş boyutunun katılması gereken, müstakbel üçlem, anlık olarak ikilem.

kavgacı bir ikili.seven sevilmek ister, sevilen ise sevmek. genellikle bir araya gelemezler.

"acı çektiren her zaman caziptir." gerçeğinden dolayı sevmenin üstün çıkacağı karşılaştırma..

aşkı küçük yaşta tatmaya başlar ve hep karşılıksız yaşarsanız, üstelik de buna bir de aşağılanmanın verdiği acı da katılırsa bu soru sizin için sevilmektir. çünkü sevmeyi biliyorsunuzdur ve tek eksiğiniz sevilmektir. bir kırıntı ekmek dilenir gibi bakar gözleriniz aşık olduğunuz insana. zaten dedik ya yaş da küçük, yani sevdaların kirli olmadığı yıllardasınızdır. sevmenin ihtisasını yaparsınız ama sevilmek nedir bilmezsiniz. belki de o yüzden sevilmek ulaşılmaz ve çok önemli görünür.

ben de aynen böyle büyüdüm. kızlardan yediğim her darbede, herkes gibi onlara düşman olacağıma daha çok sevmeyi ve onlara değer vermeyi öğrendim. sonra öyle bir zaman geldi ki ben de sevilmeye başladım. ikisini de tattıktan sonra ve edindiğim tecrübeyle söyleyebilirim ki, sevmek en güzeli duyguların. koşulsuz, nedensiz, belki mantıksız, sorgusuz, size ait, size özel... ama sevilmek öyle değil işte. sorumluluğu var, bir insan size en değerli şeyini, yani kalbini açtığında onu kırmamalısınız. karşılık veremeyebilirsiniz, ama kıramazsınız. malesef kızlar bunun farkında olmuyorlar.

çok eski bir dostum bana bu soruyu sevmek diye yanıtlayacağını söylediğinde onu anlamamıştım. ama şimdi çok iyi anlıyorum...

''sevmekle sevilmek ayrı şeyler. sevilmeyi çoğaltmak, ona bir başka şekil vermek, daha da yoğunlaştırmak onu, elimizde değil. oysa ki sevgimizi dilediğimiz gibi yoğurabilir, dilediğimiz şekli verebiliriz ona. derinlikse derinlik, yükseklikse yükseklik, genişlikse genişlik. sevmekle gücümüz var, irademiz var, aklımız var. biz varız sevmekte. sevmek yaratmaktır bir bakıma. sevilmekse yaratılmak.''

diyerek, bu dilemmaya en güzel yaklaşımlardan birini ümit yaşar oğuzcan mektuplarında getirmiştir. elceğizlerimle yazdım efendim.

bir ikilemse, yani birinden biri tek başına olacaksa illa ki, sevilmek ama seveni sevmemek daha acı vericidir.

sevmek başkadır,o hissi tadarak insan olduğunu anlamaktır..sevmek sevilme umudunu da barındırır içinde..bomboş bir kalple oturup sizi sevenleri saymak pek de hoş olmasa gerek..ne demişler,hayat sevince güzel..

ikisinin de yeri çok farklıdır.ama ikisini de tatmak gerekir.

sevilmeyi seçersen mutlu olduğunu sanarak yaşarsın gerçeğe uyanana kadar, sevmeyi seçersen acı çekersin, büyürsün, güçlenirsin ve belki bi' gün sevilirsin.

içindeki sevginin her ikinize de yetmesi gibi optimistik düşüncelere girmeyeceğim. tamamen gerçek dışıdır. seven insan sevilmek de ister, verdiği kadarını almayı... o yüzden cesaretin yoksa sevmessin olur biter.